Geschreven at Six

Ken je die plekken waar je zonder na te denken je schoenen uittrekt en ontspannen achterover leunt in een stoel?

Waar komt toch die ‘eeuwige’ behoefte vandaan om het ánders, beter, hipper te doen? Met een concept dat ‘uitgelegd’ moet worden, en menukaarten met ingewikkelde voorwaarden. In dit derde, en laatste deel over horeca-ergernissen: less is more.

Beleefde knikjes, onoprechte glimlachjes, verkooppraatjes en opgedreunde zinnetjes. In deel twee van deze serie over verkleinwoorden tot sociale ergernissen, gaan we op reis.

Jawel mevrouw, jawel meneer. Als autodidact in de horeca, valt het mij altijd enorm op wanneer horecapersoneel geleerd heeft hoe dingen ‘horen’

Krokant, zoet, zout en misschien een beetje fout, soms heb je er simpelweg zin in. Van ordinaire (ook wel hoerige) wijn tot crunchy bacon, je kunt je er moeilijk tegen wapenen. Schaam je vooral niet voor guilty pleasures.

Na het nadenken over smaak, structuur en waar ingrediënten te halen, is de opmaak van een gerecht de laatste hersenbreker.

een koffietje buiten de deur, een tosti met ketchup, een wrap verpakt in vetvrij papier…

Een goede gastvrouw is een uitstekend verkoper, zonder dat jij daar als gast iets van merkt.

Op de bonnefooi een restaurant binnengaan, doe jij dat nog wel eens?

Bij mij hoef je niet per se te zijn voor de geografie van wijn, liever praat ik over waarom je wijn drinkt… Voor de smaak dus.