‘Ik neem u mee naar Frankrijk’

Als autodidact in de horeca, valt het mij altijd enorm op wanneer horecapersoneel geleerd heeft hoe dingen ‘horen’. Beleefde knikjes, onoprechte glimlachjes, verkooppraatjes en opgedreunde zinnetjes. In deel twee van deze serie over verkleinwoorden tot sociale ergernissen, gaan we op reis. 

2-2-2024

Neergestreken in een restaurant waar het bestek blinkt en de wijnglazen gepoleerd staan te stralen, wandelt een allervriendelijkste gastheer richting jullie tafel. Bij het zevengangenmenu worden bijpassende wijnen geserveerd. Een reis door klassieke wijngebieden, zo wordt beloofd. 

‘Ik neem u mee naar de Franse Rhône,’ begint de gastheer Mark zijn verhaal. Angstvallig kijken jullie om je heen of er een taxi, trein of vliegtuig staat te wachten. Rustig aan, de bestemming bevindt zich in het glas: de wijn is Frankrijk. Mark poogt jullie daar te laten ‘zijn’ aan de hand van geprikkelde smaakpapillen. 

Je bent nog niet goed en wel geland aan de Franse rivier, als jullie een nieuwe bestemming bekend wordt gemaakt. Dit keer niet in het glas, maar op het bord. Met het gerecht dat Mark presenteert, neemt hij jullie mee naar Italië. De kleuren vertegenwoordigen de vlag, u raadt het misschien al: deze klassieke salade caprese in een modern jasje brengt jullie helemaal in Italiaanse sferen. 

In het rijtje Frankrijk en Italië kan Spanje niet ontbreken. Mark kan niet wachten om jullie kennis te laten maken met de smaken van zwart fruit in een krachtige Spaanse Rioja. Enthousiast begint hij de donkere tonen te omschrijven, die zijn ontstaan door een warme zomer die de druiven extra smaak gegeven hebben. Ervaar dit glas als een stierengevecht, waar onverwachte smaken om de hoek komen kijken als je de wijn walst. 

Het geven van een verhaal aan eten en drinken is natuurlijk bedoeld om de ervaring te versterken en kracht bij te zetten. Dat Mark jullie meeneemt naar al die bestemmingen, geeft het gelijk ook iets informeels. Maar ergens bekruipt mij als gast ook een ander gevoel: dat wat geserveerd wordt heeft een verhaal nódig. Zou het op zichzelf niet al goed genoeg moeten zijn?

De volgende keer dat iemand jullie meeneemt naar welke bestemming dan ook, steek hier dan een stokje voor. Heel graag geef ik hierbij een ongevraagd advies om de gastheer op zijn plek te zetten: ‘Bedankt, Mark, dat je ons mee op reis wil nemen. Wij hebben net geploeterd op de fiets door de regen om híer te zijn omdat we verwachten dat dit een hele fijne plek is. Wat ons betreft is dat het ook, en zal het eten er niet minder om smaken.’ 

Samen met Mark beleven jullie dan een hele fijne avond, in dat ene restaurant op een onbestemde plek die vanaf dan voor altijd in je hart gesloten zit. 

Mette Dijkstra