Walsen, slurpen, smakken, kauwen, slikken. Het proeven van wijn gaat gepaard met opmerkelijke handelingen én woorden. Het jargon van de wijn is er eentje die mensen angst aanjaagt. Of mensen juist hilarische uitspraken laat doen, omdat ze het maar al te graag toepassen.
22-01-2022
Zelf ben ik een enorme wijndrinker. Met de jaren dat ik werk met dit goddelijke vruchtensap groeide mijn interesse en smaakontwikkeling. Een jaar geleden kwam ik in aanraking met de wereld van natuurwijnen en opende er nog een nieuw boek. Mijn fascinatie voor de snobistische wijnwereld is ook gegroeid.
Hoe komt het toch dat mensen het zo serieus nemen? En waar komt de verlegenheid vandaan als mensen een slok wijn mogen proeven. Ze dekken zich gelijk in, ‘ik heb er geen verstand van, hoor!’. Ben ik het die ze het idee geeft er veel van te moeten weten, of is het de cultuur die heerst? Er valt veel te weten over wijn, maar onderaan de streep is het toch vooral belangrijk of je iets drinkt wat je kan bekoren.
Om die schaamte of angst te voorkomen, leg ik altijd de nadruk op de smaak. Het helpt mee dat ik iemand ken die compleet in paniek raakt van de vraag ‘waar houd je van’, terwijl ze met enkele hulpvragen best weet te omschrijven wat ze lekker vindt in een wijn. Ze lijkt bang dat er een antwoord in wijnjargon verwacht wordt, waarin ze het heeft over de neus en lichte botertjes.
Natuurlijk komen die woorden niet enkel uit snobisme voort. Woorden als body, petrol, kattenpis, filmend, en viscositeit omschrijven precies wat je bedoelt. De kunst is elkaar ook te begrijpen als iemand die woorden niet kent, en diegene daar niet minder serieus om te nemen.
Ondertussen slurp ik rustig van mijn houtgelagerde Crianza met een perfect terroir.
Mette Dijkstra
