Veel horecapersoneel hoor ik onafhankelijk van elkaar hetzelfde opmerken. Werken in de horeca zou verplicht gemaakt moeten worden – al is het maar voor een jaar. Een soort dienstplicht om alle sociale vaardigheden op te doen die je de rest van je leven zullen verrijken. En misschien ook wel om ergernissen bij ‘vrijwillig’ horecapersoneel te voorkomen.
3-6-2022
In de horeca leer je alles. Stressbestendigheid, vriendelijkheid, afhankelijkheid en werkelijkheid. Je leert er je plek kennen en inschatten. Mensenkennis niet iets is wat je hebt, maar wat je leert. Mocht je denken een mensen-mens zijn, dan is werken in een restaurant of café voor jou dé plek om daar achter te komen. Ook leer je dat je zonder samenwerking niks bereikt, en dat de gasten ook voelsprieten hebben voor sfeer en cohesie.
Je leert er dingen achter je reet opruimen – je laat je werkplek altijd schoon en opgeruimd achter want anders zadel je daar een collega mee op. Daarnaast leer je juist ook wat voor plezier je collega’s kan doen door af en toe achter hun reet op te ruimen. Trek je een sprintje naar een stoffer- en blik als iemand anders iets laat vallen om een schaamtevol moment zo snel mogelijk voorbij te laten zijn.
Het is de plek waar ik geleerd heb om heel hard te werken tijdens uren dat anderen feest vieren, alcohol drinken, verrukkelijke dingen eten en hun vrije tijd spenderen. De plek waar je collega’s tijdens stress en ontspanning door-en-door leert kennen. Waar snauwen oké is, mits niet persoonlijk bedoeld. Waar ik geleerd heb dat mijn eigen grenzen ook bewaakt mogen worden – de gast is geen koning. Ik ben geen ‘serveerstertje’, maar een karakter.
Niks van wat ik ooit geleerd heb wordt mij ooit nog afgenomen. En zo’n gek idee is het niet, om iedereen (semi) verplicht te stellen om een jaartje in de horeca te werken. Of dat nou een stamkroeg of hotemetotenzaak is, je leert er mensen kennen. Maar vooral toch jezelf.
