Nog los van smaak, zijn groenten en peulvruchten waarvan de naam allitereert een buiging waard. Zo ook de borlottiboon, een gevlekte boon die vanuit het Spaans vertaald een ‘gespikkelde boon’ heet. En omdat de tekening van die spikkeltjes wat wegheeft van die op een kievitsei, ken je deze parel ook als kievitsboon.
06-10-2020
Peulvruchten worden ofwel smullend opgepeuzeld, of liever aan de kant geschoven. Er zijn maar weinig mensen die schouderophalend een bord met bonen leeg eten. Ik behoor tot de groep die bonen smullend oppeuzelt, en grote ogen opzet als ze worden opgediend. Of dit nou is als verfijnde delicatesse of als lomp bord chili con carne.
De borlottiboon dient in conservenblikken vooral als vervanger van de ‘gewone’ bruine boon. Na het garen verdwijnt het mooie spikkelpatroon, dus oogt ze net zo gewoon als haar neefje. Ook zo leuk aan peulvruchten, het is helemaal niet erg om ze uit blik te eten. Een blikje witte bonen in tomatensaus roept bij iedereen bepaalde herinneringen op, van trauma’s tot warme gevoelens.
Bovenal is het conserveren van eten de manier geweest om in leven te blijven. Captain’s dinner is daarvan hét voorbeeld. Een gerecht met kapucijners, uien en ingelegde uitjes en spek. Allemaal ingrediënten die extreem lang houdbaar zijn en de piraten tijdens een overtocht met een indrukwekkende viermaster van een stevige maaltijd voorzagen.
Koester de borlottiboon, in haar gevlekte en ongevlekte verschijning. Peuzel haar op als ze door de koks is klaargemaakt en bewonder haar in de grote weckpot die boven de keuken staat. Eet smakelijk!
Mette Dijkstra
