Ooit, tijdens een hospiteeravond, sprak ik met iemand over patronen doorbreken. Als je alles doet zoals je het kent, gaat de tijd sneller en maak je het minder bewust mee. Het is de kunst om dagelijks net af te wijken van hoe je het ‘altijd’ doet. Daar is vast een neurologische verklaring voor, maar die moet ik voor nu schuldig blijven.
15-5-2025
Sinds een recente grote gebeurtenis in mijn eigen leven besloot ik om het team van Dinner at Six weer wat vaker te vergezellen. Om mijn eigen patronen te doorbreken, maar ook om af en toe weer op een plek te zijn waar ik kan experimenteren en menselijke gedragingen kan observeren.
Het valt mij op dat zowel horecapersoneel als horecagasten het fijn vinden als de dingen gaan zoals ze ‘horen’. Logisch ook, want als de ander doet wat jij verwacht, schept dat vertrouwen. U komt binnen, ik pak uw jas aan. Ik vertel u waar u mag gaan zitten, u gaat op die aangewezen plek zitten. Ik vul een flesje water, en verwelkom u aan tafel. U kiest een drankje en hapje uit om mee te starten en ik regel dat het naar tafel komt.
Als dat gaat zoals het hoort, weet u dat u gebakken zit: deze dame weet hoe het moet.
En juist dan is het leuk om de dingen net even anders te doen. Niet om u op droog brood en water de avond door te laten komen, maar om te ontdekken wat de verwachtingen eigenlijk zijn. Wilt u oud en vertrouwd of verrijkt het de avond als u verrast wordt?
Een paar weken terug was er een gezelschap dat duidelijk vaker in het restaurant had gegeten. Dat is altijd leuk, want dat betekent dat het ze bevalt. Op die energie ga ik maar wat graag mee. Anderzijds zijn de verwachtingen mogelijk hoog gespannen: ze weten immers wat ze komen doen.
Bij het doorbreken van patroon 5, het brengen van de menukaart, werd ik vriendelijk gewezen op mijn ‘fout’. Ik had bedacht bij deze mensen zonder menukaart te bespreken wat zij die avond wilden eten. Iets wat makkelijk kon, dacht ik. Ze weten dat niet kiezen een van de opties is. Een van de mannen voelde zich wellicht wat overvallen: hoe kon hij weten wat hij wilde vóórdat hij op die menukaart had gekeken?
Dat vind ik dus razend interessant. Wat is de reactie op onverwachte gebeurtenissen, hoe klein of groot ook? En zo krachtig kan communicatie vervolgens zijn, door hem het vertrouwen te geven dat hij echt wel weet wat hij wil eten. Ook zonder menukaart: een 5-gangen groentemenu. Extra leuk zonder te weten welke gerechten er die avond geserveerd worden.
Mette Dijkstra
