Het spreekwoord zegt zo rot als een mispel. Dat klopt want de mispel een (bijna vergeten) vrucht dient grotendeels zacht te zijn dus overrijp om verwerkt te kunnen worden. De rijpe vruchten zijn hard als deze geplukt worden en moeten echt doorrijpen.
In de middeleeuwen werd de mispel nog veel gekweekt in kloostertuinen. Nu alleen in oude moestuinen. Mispelbomen zijn nauw verwant aan perenbomen, kwee, lijsterbes en meidoorn. Het plukseizoen is september/oktober.
Vruchtvlees van de mispel
Het vruchtvlees is na doorrijpen bruin, met een zachtere structuur. Onder de oranje schil zit het zeer sappige, aromatische, zoetzure vruchtvlees, wat enigszins doet denken aan abrikoos. Erg lekker in sauzen of om als compote te bereiden waarbij de smaak zeer goed combineert bij mooie kazen als dessert.
De mispel zit boordevol vitamine C en is goed voor de maag en spijsvertering. Soms wordt er brandewijn of likeur van gestookt. Wij zijn er nu dan ook druk mee bezig om onze eigen mispel likeur te maken, we zijn benieuwd!
Recept voor mispel likeur
Wil je zelf ook mispel likeur proberen te maken? Wij delen onze recepten graag!
- 300 gram rijpe mispels
- 10 kruidnagels
- 210 gram suiker
- 195 ml water
- 720 ml neutrale jenever 35% alcohol
- 1 kaneelstokje
Steek de kruidnagels in de mispels. Los de suiker op in het water en doe het vervolgens samen met de jenever en de mispels in een schone weckpot. Zet de weckpot voor 3 maanden weg. Zeef na 3 maanden de mispels en kruidnagels eruit en laat nog eens 3 maanden staan.
